"-mış" Gibi Yaşayanlar Derneği

Nasıl mı hissediyorum?
 Sindirilmeye hazır besin parçası gibi. kime ne yararım olduğundan bihaber vazifemi icra ediyorum, ettiriliyorum. Henüz  varış noktasını bilmediğim lakin herkesin geçtiği yollardan oldukça hızlı şekilde ilerliyorum. Kim bilir belki hızla kana karışırım belki o kadar da işe yarar biri değilimdir, bağırsaklardan işe yarar yerlerim emildikten sonra malum sona "işte gerçek hayat" diye kendimi bi bok sanır atlarım... İyi ya belki toprağa karışırım. Belki de toprak bana karışır...

Nasıl mı hissediyorum?
Bir insan bu kadar mı az ders alır hayattan diye beynimi kaybetmişcesine ve beyin var diye o boşlukta, yıllarca kendimi avutmuşçasına biçareyim. Herkesi anlayamamanın normal olduğunu bilmeme rağmen neden anlayamadığımın ironisiyle yıkılıp her defasında yeniden kendime bir şans daha veriyorum. Yoksa kendime şans verdiğim için mi yanlış yapıyorum? şansı başkasının bize vermesi doğrudur belki, belki de hiç biri.

Nasıl mı hissediyorum?
Acaba gerçekten hissediyor muyum yoksa ezberden mi gidiyorum? Olması gereken olmadığında düzenimi bozuyor, mutlakiyete koşuyorum. Koşuyorum da vardığım yer nefessiz kaldığım onca yola değer mi hesaplamıyorum. Sınırsız zamanlara sahibiz algısıyla yaşadığımız bu sınırlı zamanlarımızı nasıl da anlamsızca tüketiyorum... Felsefeyle de karın doysaydı işsizler de işsiz kalmazdı gerçi.

Nasıl mı hissediyorum?
" -mış"  gibi "-miş" gibi. Ne hissetmem gerekiyorsa öyle işte. İçime sormadan, mantığıma danışmadan. Ne gerekiyorsa onu yapıyorum. Gerekmiyor ki...